Ubud en verder

23-7 Ubud en verder

Vanuit Seminyak was het een uurtje of 2 rijden naar Ubud. We wilde daar graag heen om de mooie natuur en de rijstvelden te zien. Via de neef van Do hadden we een slaap adresje gekregen wat prima was maar bovendien erg goedkoop. Uiteraard is dat voor een taxi chauff niet te vinden, dus hebben we ons maar midden in de stad Ubud laten droppen. Paar 100 meter lopen, achterin een steegje hadden we een prachtige kamer gevonden(jawi guesthouse), met bad, terras, een mega bed en een Mini koelkastje voor je eigen voorraad. Weliswaar iets boven het budget van het adres wat Wouter had verteld, maar 250.000 rupies(dat was de helft) eraf geluld en slapen konden we.

We zaten op een kleine km afstand van het monky forrest. Als kleine apen gekken, wilden we daar wel even gaan kijken. Mijn god, wat een boel van die kleine aapjes. De een nog drukker dan de ander, groot en klein, schattig en lomp. Werkelijk waar in alle soorten en maten waren ze aanwezig. Half uurtje hier rond gelopen, banaantjes gevoerd, foto's gemaakt en een rustige avond er van gemaakt omdat we de volgende dag de rijstvelden wilde opzoeken.

24-7
Vroeg eruit om de hele dag te kunnen genieten van alles wat we wilde zien. Bij de shop op de hoek een brommer gehuurd, even snel een blik geworpen op een kaart van de stad en omstreken, waar we niets wijzer uit werden, en maar in het wilde weg gaan toeren. We wisten wel ongeveer waar we heen moesten rijden, maar we hadden best een boel geluk hoe we terecht zijn gekomen. Via een klein straatje, langs kilometers rijstvelden gereden, echt prachtig! Allemaal met de hand aangelegd, verschil in hoogte en overal, op elk stukje land, staat even veel water om de planten daar van te voorzien. Knap stukje vakmanschap.

Ook op deze weg vonden we af en toe een bord met daarop de richting aangegeven naar een olifanten park. We wisten niet eens dat er een park als zoiets was, mooi mee genomen. Redelijk goed oplettend gereden om de bordjes te vinden, want die staan niet zoals in NL om de 200 meter op de weg, maar deze staan om de 5km ergens verstopt achter een boom of hangend aan een voorgevel van een huis, of de weg splitst zich in 2en en dan kan je gaan gokken dat je de goede kant op gaat. Zoals ik in het begin al zei, we hadden redelijk geluk deze dag. We reden in één keer goed. Het was een vrij groot en heel goed onderhouden olifanten park/ opvang centrum. Maar niet echt met de bedoeling om ze terug naar de jungle te sturen. Het is echt een toeristen attractie, je kan een ronde doen op de olifant, er was een show, op de foto met de ofilantjes en dat was hem wel weer.

Op de terug weg, wat minder stops gemaakt want het begon te regenen, dus als de wiedeweerga voor de regen uit gereden. Net op tijd waren we in het guesthouse retour voordat het met bakken uit de hemel kwam. Dan maar even genieten dat je zo'n lekker kamer hebt, dus even een uurtje wezen badderen en siësta time!!

In de avond onze trip naar het, van horen zeggen, prachtige eiland: Gili Meno vast gepind. Je kon kiezen uit de snelle weg en veel betalen, of de langere weg en minder betalen. Toch maar een beetje backpacker uitgehangen en de slow version geboekt, dat scheelde ongeveer 40€, en dat is zowel in NL als hier best een boel geld.

25-7
We wisten van te voren dat het een lange dag ging worden, van bus naar boot en nog een keer bus en boot. Om het even te visualiseren: van Ubud --> Padang Bai (dit is op Bali)--> Lembar -->Bangsal(dit is op Lombok)--> Gili Meno. Er waren gedurende deze trip een aantal hoogte punten: op de boot naar Lembar heeft de gehele tocht van 5uur, iemand knetter hard zitten snurken, dat was dus even lekker bijkomen voor ons.... Bij aankomst in Lembar, kregen we een pendel busje uit het jaar 1969. Bij het instappen trapte ik net niet door de bodem heen maar ik kon vanuit mijn zitplek prima de de weg onder mijn voeten inspecteren. De kussen waar we op zaten waren denk ik nog vanuit het jaar dat de bus ook kwam, om het doorgezakte kussens te noemen is te veel eer voor de kussens, stelde echt niets voor. Het stuur had een dusdanige hoeveelheid speling, dat als je een halve draai maakt aan het stuur, de auto nog steeds niet van richting veranderde. In deze bus zaten we een dikke 2 uur en gingen we langs allerlei bergweggetjes en smalle wegen. Erg comfi, ahum.

Maar dit valt ineens allemaal weg als je op het laatste bootje stap richting je eindbestemming. Het is tegen 6e, we stappen in zo'n smal houten bootje, zien op de achtergrond een zon die langzaam in de horizon aan het verdwijnen is en we varen rustig schommelend naar een robinson crusoé achtig eiland. Een meter of honderd van het strand vandaan, zegt de schipper: welkom, hier stappen jullie uit! Haha, dat was wel erg grappig, met de rugzak boven het hoofd, andere tas op je nek, loop je in 30 tot 50 cm diep water naar je eigen plekje toe omdat de boot niet dichterbij kan komen.


26-7 en 27-7
Vanaf het moment dat we geland waren in Jakarta, tot aan nu, hebben we veel gezien en veel gedaan. Dat was ook een van de redenen dat we nu graag naar het rustigste eiland wilden van de 3 Gili's. Even helemaal niets.. Een dag als: wakker worden rond een uurtje of 8, ontbijt krijgen op bed, 50 meter lopen naar het strand, lekker bakken een uurtje of 2, want daarna word het te warm, lunchen in een klein schattig hutje aan het water, een siësta, een korte work-out bij zonsondergang(handig qua temperatuur), een diner aan het water, uitkijkend naar het andere Gili eiland Air, een klein drankje, potje kaarten en lekker gaan slapen. Meestal vroeg naar bed, want van zo'n dag niets doen word je ontzettend moe en lui. Heerlijk.

Volgende keer ben ik jarig!!!
25 Woehooe. Tot schrijfs

Xx